Grażyna

-

 Dziś w domostwie moim zawitał nowy byt. Filigranowy i ledwo dychający.
Znalazłam toto w ogrodzie, odchuchałam lekko, dałam dom w słoju i podsypałam żarcia. 
Płci nie znam, ale nazwałam Grażą. 
Szczerze wątpię, czy Grażyna osiągnie wiek dorosły, ale zrobiłam, co mogłam. Kolejny przymrozek by ją i tak unicestwił.

Graża jest gąsienicą o gabarytach zacnych - jakieś 2 cm długości. Jeśli jej się uda, przeistoczy się w przepiękną ćmę.

Każde życie zasługuje na szacunek. A ona znalazła się akurat dziś, pod koniec listopada, akurat na moim progu.
Proszę o wirtualne włączenie kciuków za Grażynę. :) 

Komentarze

  1. mp29 listopada 2025 10:35

    Włączam :-)

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy29 listopada 2025 22:06

    Zgadzam się, że życie jest cenne. Ale, żeby aż tak ? Chociaż, poczekaj ! Ostatniej listopadowej muszce pozwoliłam zamieszkać u mnie w domu i znaleźć miejsce do przezimowania. Nie ganiałam Nazwałam ją Adelka. Nie wiem co z nią, nie widziałam jej od tygodnia. KZ

    OdpowiedzUsuń
  3. mp30 listopada 2025 09:50

    To jeszcze dopiszę, że w garażu zimuje motyl, eksmitowany znad grzejnika w salonie. Też pewnie nie ma większych szans, ale próbujemy przetrwać :-)

    OdpowiedzUsuń
  4. Anonimowy30 listopada 2025 10:32

    Kochani jesteście.
    Oby było więcej takich wariatów na tym łez padole. Tylko wtedy ta planeta ma szansę przetrwać
    Ściskam. <3.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wieczornie...

-
  Nastaje późny wieczór. Czas na spanko. Psy moszczą się ma fotelach, kanapie, legowiskach, łotewer. Koty rozkładają się w różnych miejscach, gdzie im akurat wygodnie - kanapy, fotele, łózka, łotewer. Dom cichnie, światła gasną, żywy inwentarz rozkosznie pochrapuje - warunki idealne do wejścia w fazę REM, co z reguły jednak zajmuje mi trochę czasu. A w godzinach 5-7 rano, gdy NAJLEPIEJ MI SIĘ ŚPI, ma miejsce KOCI-MIAUWA-ARMAGEDON. Totalna rozpierducha. To, zdaniem tych małpiszonów, jest idealny czas na: - naparzanie się po pyskach, - głośne dyskusje o tym, kto jest tu wyżej w hierarchii i dlaczego, - tłumną integrację przy kuwetach, bo AKURAT wszystkim się zachciało jednocześnie (szuuu.... szuuuuuu... szuuuuuuu.... wykopaliska żwirkowe wcale się nie niosą po całym strychu nad moją głową, nic a nic...), - koci pociąg przejeżdżający mi po głowie, żołądku i nerach. Dodatkowe atrakcje to: - "Chooo... Sprawdzimy, czy ten kubek, gdy się go trąci łapą, spadnie" (owszem, spadnie), - ...
Czytaj więcej

Wyszłam za mąż, zaraz wracam

-
 Długo, bardzo długo mnie nie było.  Wiem. Sporo się w moim życiu wydarzyło od tego czasu i musiałam kompleksowo przearanżować swoje życie. Choć wiele się w nim nie zmieniło. Po raz drugi w życiu powiedziałam TAK, choć zarzekała się żaba błota... Ale przeszło mi jakoś przez usta, choć po długich rozważaniach. Nie usuwałam tego bloga, bo czułam, że jednak chcę tu wrócić. I wróciłam. Nie wiem, czy na dobre, czy tylko na chwilę.
Czytaj więcej

Iwa...

-
 Poprzestawiało się trochę w moim psio-kocim towarzystwie. Po śmierci Bakiego, którą odchorowałam okrutnie, musiało minąć kilka miesięcy, zanim dom u mnie znalazł Berg - młody pies w typie labradora, który pierwsze swoje 1,5 roku życia spędził na łańcuchu, głodzony i bity. Został przyprowadzony do lecznicy w celu uśpienia, bowiem dotkliwie pogryzł "opiekuna", rzuciwszy się mu do gardła. Animalsi go uratowali i wyszarpałam go z klatki gminnej w Sandomierzu, nie bacząc na koszty. Pracuję z nim aktualnie i jest coraz lepiej - to młody pies. Kocha mnie bezgranicznie, choć napady agresji miewa - wobec innych psów. Swojego stada nie tyka. Swoje stado lubi. Odeszła też moja Iwa, moja najstarsza kotka mco. Dziś mogę w miarę spokojnie o tym napisać, choć emocje we mnie nadal silne. Nie będę się wgłębiać w historię choroby Iwci -leczyłam u niej ropień, który pojawił się praktycznie z dnia na dzień. Na antybiotyk zareagowała super, ale myślę, że pokonała ją sepsa... Byłyśmy umówione na ...
Czytaj więcej