Takie tam kobiece sprawy...

-

 

Kupiłam sobie wkrętarkę i ucieszyłam się jak gwizdek. Są kobiety, które uszczęśliwiają się kosmetykami albo ciuchami - mi do szczęścia brakowało właśnie wkrętarki.
 
Zatem skręciłam meble łazienkowe. Wcześniej udało mi się odgonić natrętów płci męskiej, których łapki świerzbiły, bowiem KOCHAM SKRĘCAĆ MEBLE. 
 
To prawie jak układanie puzzli. Niestety, nie była to Ikea, więc poziom trudności za wysoki nie był. Ale i tak jestem z siebie dumna, jak stado pawi. ;)

Komentarze

  1. kryspa127 września 2020 01:42

    Gratuluję, może i ja się poduczę i przestaną różni tacy ładować mnie w trąbę.

    OdpowiedzUsuń
  2. Warmia27 września 2020 07:12

    Nie chowaj tej wiertarki za głęboko. Może u nas trzeba będzie coś skręcić .... :D :D :D

    OdpowiedzUsuń
  3. Atuna27 września 2020 11:41

    Już widzę na ścianach pełno półeczek i innych atrakcji dla kotów, z własną wiertarką nie ma co się ograniczać ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Alicja28 września 2020 13:25

    Wkrętarka wkręca...
    A tak na serio, jeden z lepszych wynalazków.

    OdpowiedzUsuń
  5. tezMonika26 października 2020 02:57

    Podziwiam i zazdraszczam. ja z narzedzi mam tylko ulamany nozyk kuchenny, tez juz sie przydal nieraz...

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Idealny partner...

-
 ... to taki, który potrafi z Tobą usiąść i po prostu wspólnie pomilczeć. Czasem są takie dni, że głos więźnie w gardle, a łzy cisną się do oczu. I człowiek ma ochotę wybuchnąć. Ale tego nie robi i po prostu milczy. Mam tak często. Siadam i gapię się w ścianę, jak sroka w gnat. A on wraca, nie pyta o nic, nie leci obłapiać, tylko siada obok. I milczy ze mną. I tak sobie siedzimy. Milczymy. Wspólnie odreagowujemy ciężki dzień. Bardzo cenię sobie takie chwile.
Czytaj więcej

...

-
  Dziś pożegnaliśmy bliskiego człowieka. I napisać o tym muszę, bo od dwóch dni żyję w szoku i rozpaczy. I nadal do mnie nie dociera, co się wydarzyło. Kochany mój najbliższy Sąsiedzie... Początki naszej znajomości nie były różami usłane, ale dotarliśmy się z czasem i okazałeś się cudownym Człowiekiem. Dziękuję Ci za czujne doglądanie placu budowy mojego domu obok, za wszelką pomoc, jaką okazałeś mi w trakcie robót budowlanych, za nasze wszystkie wspólnie spędzone święta, za podwózki do pracy, gdy mi samochód nawalił, za nasze wspólne drinki, za pomoc przy uruchamianiu tej mojej koszmarnej kosiarki, za wspólne rozmowy, za ten zawsze obecny na Twojej twarzy uśmiech, za to, że wychowałeś swoje dzieci na porządnych ludzi (zasadniczo mi z dziećmi nie po drodze - Twoje podbiły moje serducho od razu), za Misię... Naszej małej wspólnocie tutaj będzie Ciebie bardzo brakowało. Mi będzie Ciebie bardzo brakowało. Byłeś bardzo dobrym Człowiekiem. Do zobaczenia po drugiej stronie...
Czytaj więcej

Wieczornie...

-
  Nastaje późny wieczór. Czas na spanko. Psy moszczą się ma fotelach, kanapie, legowiskach, łotewer. Koty rozkładają się w różnych miejscach, gdzie im akurat wygodnie - kanapy, fotele, łózka, łotewer. Dom cichnie, światła gasną, żywy inwentarz rozkosznie pochrapuje - warunki idealne do wejścia w fazę REM, co z reguły jednak zajmuje mi trochę czasu. A w godzinach 5-7 rano, gdy NAJLEPIEJ MI SIĘ ŚPI, ma miejsce KOCI-MIAUWA-ARMAGEDON. Totalna rozpierducha. To, zdaniem tych małpiszonów, jest idealny czas na: - naparzanie się po pyskach, - głośne dyskusje o tym, kto jest tu wyżej w hierarchii i dlaczego, - tłumną integrację przy kuwetach, bo AKURAT wszystkim się zachciało jednocześnie (szuuu.... szuuuuuu... szuuuuuuu.... wykopaliska żwirkowe wcale się nie niosą po całym strychu nad moją głową, nic a nic...), - koci pociąg przejeżdżający mi po głowie, żołądku i nerach. Dodatkowe atrakcje to: - "Chooo... Sprawdzimy, czy ten kubek, gdy się go trąci łapą, spadnie" (owszem, spadnie), - ...
Czytaj więcej