Smutno...

-
Dowiedziałam się, że zmarł mój kolega.
Mój były chłopak i kumpel.
Był naprawdę świetnym facetem i wiadomość ta mnie mocno przybiła.
Nie wiem, co się stało. Nie wiem, czy odszedł tragicznie, czy z przyczyn naturalnych... Z przykrością obstawiam to drugie, bo żył intensywnie. Zbyt intensywnie...

Bardzo fajnie wspominam nasze ostatnie spotkanie, gdy byłam przejazdem w moim rodzinnym mieście. Długo się nie widzieliśmy - zaprosił mnie do siebie. Uwaliliśmy się na wersalce, wspominaliśmy stare czasy, obgadywaliśmy wspólnych znajomych, piliśmy piwo, a w tle leciał film "Skazany na bluesa". Bardzo miło ten wieczór wspominam, choć szmat czasu minął.

A teraz go nie ma. Ot. Po prostu.
Odszedł za wcześnie.
Ludzie w tym wieku nie powinni umierać, to nie w porządku.

Do zobaczenia kiedyś, gdzieś tam, w lepszym świecie, Jureczku.
Schładzaj dla mnie piwko - musimy ten wieczór powtórzyć.

Komentarze

  1. Anonimowy13 listopada 2019 02:40

    Bardzo smutno. Nie chce uogolniac ale to jest jedno przeznaczenie, ktore jest nam wszystkim pisane ale jest bardzo niesprawiedliwie przyporzadkowywane.
    Stracilam dawno temu bardzo dobra kolezanke, bo zbyt pozno zdiagnozowano niewydolnosc nerek i do tego miala jakiegos wirusa, ktory uniemozliwial przeszczep. Zanim zwalczyli wirusa dziewczyna umarla. Miala 27 lat i trzyletnia coreczke.
    Moj Tato odszedl w wieku lat 44 na juz trzeci zawal serca. Dziwne to uczucie, jak pomysle, ze ja zyje juz o ponad 10 lat dluzej.
    6 lat temu umarla nastepna kolezanka (majac 51 lat) – dostala udaru mozgu siedzac w pracy za biurkiem. Fanatyczka zdrowego odzywiania, sportu I swiezego powietrza.
    Do myslenia daja opowiesci mojego 86 letniego Tescia, ktory jest aktywnym przewodnikiem PTTK i opowiada jak ubywaja uczestnicy jego wedrowek.
    To nie mialo byc pocieszenie tylko przypomnienie, ze zmierzamy do tego samego celu. Moze dobrze zwolnic i zreflektowac po drodze czy sensownie wykorzystujemy czas. Tak naprawde to nie wiemy ile go tak naprawde mamy.

    Dobrego wszystkim czytajacym.
    Marzena

    OdpowiedzUsuń
  2. niutax13 listopada 2019 09:28

    Bardzo mi przykro, Marzenko... :(

    OdpowiedzUsuń
  3. Alicja13 listopada 2019 09:58

    Na pewno umarł zbyt szybko. Ale pozostawił po sobie ślad w twoim sercu. To jest ważne. Niech spoczywa w pokoju.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Muszę się wygadać, cholera jasna... (będę przeklinać)

-
 Przyszłam wczoraj tak zrąbana z pracy, że wieczorem wypuściłam psy, poczekałam, aż wrócą i poszłam spać o dziewiętnastej. Co było do przewidzenia, obudziłam się w środku nocy. Odczytałam wiadomość od córki z sąsiadów z zapytaniem, czy jest u mnie ich sunia. (W mroźne noce zabierałam malutką Sonię do siebie na noc, bo u siebie nie miała wstępu do domu. :( . Moje suki od jakiegoś czasu próbowały ją atakować, więc instalowałam małą w zamkniętym pokoju, a rano wypuszczałam. Ona nigdy sama nie weszła na posesję, gdy moje psy były na zewnątrz.) Zasnęłam ponownie, a rano odpowiedziałam na wiadomość pytaniem, czy Sonia się odnalazła. Niestety nie wróciła do domu i po powrocie sąsiada z pracy mieli wyruszyć na poszukiwania. Postanowiłam rozejrzeć się po okolicy wcześniej, jako że dziewczynka zapłakana, a ja jestem również bardzo emocjonalnie związana z Sonią. Znalazłam ją... Leżącą w moim ogrodzie... Martwą... Podobno w nocy już debile walili petardami. Nie słyszałam, spałam... Może samochód j
Czytaj więcej

Leon

-
Koty są symbolem gracji. Poruszają się z dystynkcją, zwinnie i niemal bezszelestnie, jak na prawdziwe drapieżniki przystało. Leona to jednak nie dotyczy, proszę Państwa. Leon albo ma grację głęboko w łaciatym dupsku, albo po prostu nie wie, że jest kotem. Swoją destrukcyjną działalność Leon rozpoczął jeszcze małym siusiumajtkiem będąc. (Tu muszę pozwolić sobie na małą dygresję i zaznaczyć, że określenie "siusiumajtek" nie znalazło się tu przypadkowo, BYNAJMNIEJ. Na szczęście z wiekiem mu przeszło.) Gdzie Leon się nie pojawił, siał zamęt i zniszczenie. Mam w domu kota z darem telekinezy - sprawiał, że wszystko lewitowało: kubki, doniczki, a nawet karnisze. Teraz, gdy tyłek mu urósł, a zawartość Leona w Leonie kilkukrotnie zwiększyła objętość (i wagę), postanowił ograniczyć się do bycia kotem niskopiennym. Nie bez znaczenia jest tu fakt spierniczenia się z karnisza centralnie na papę, w związku z czym Leon doszedł do wniosku, że zasłony lepiej omijać szerokim łukiem. Przechodzą
Czytaj więcej

Sezon wakacyjny :)

-
  Mam od piątku na stanie pięć i pół psa. Te nadprogramowe półtora to Ares i Sonia. Sąsiedzi wyjechali. Jest lekkie kongo, gdyż: - Ares usilnie próbuje zachęcać Bakiego do wspólnej zabawy, ale Baki jest już seniorem, więc muszę pilnować, żeby młody go nie męczył; - moje suki KK cyklicznie organizują łowy na Sonię, więc tego małego kurdupla też wiecznie muszę mieć na oku; - no i koty mają tygodniowy szlaban na parter i muszę pamiętać o zamykaniu drzwi na schodach - nie o koty się martwię, a o fakt, że ewentualna ich konfrontacja z Aresem skończyłaby się carpaccio z psininy. Także 3 x MUSZĘ. Ale ogarniam. (Za to mój odkurzacz spakował neseser oraz bagaż podręczny i oświadczył, że nie taka była umowa, że on to pie...oli i leci na urlop na Ibizę.)
Czytaj więcej