Mężczyzna, gdy mówi, że zrobi, to zrobi...

-

 ... i nie trzeba mu powtarzać co pół roku.
No naprawdę.

Wczoraj psy wygięły panel ogrodowy i spierniczyły z posesji. Właściwie to nie psy, a pies - Berg - a reszta za nim poszła, jak to stado mułów. 
Sąsiadka zadzwoniła, że wpuściła je z powrotem, ale gdzieś jest dziura w ogrodzeniu, zaraz znowu dadzą dyla, a ona zaraz jedzie do pracy. 
No to wsiadłam w samochód, zajechałam, ogarnęłam dziurę prowizorycznie i powiedziałam Osobistemu, że mógłby jednak to ogarnąć bardziej fachowo...
- Ogarnę, słońce, ogarnę. W sobotę się zrobi...
Ok.

Dziś telefon od drugiej sąsiadki:
- Twoje psy są poza posesją. Niesamowicie zadowolone z siebie. Suki dały się zapędzić z powrotem. Psy mają mnie w dupie.
- Błagam, poczekaj tam 15 minut, nadciągam.

(Tylko dlatego, że ja mam z roboty do domu 10 minut z ponaddźwiękową, a Osobisty jakieś 1,5 godziny w korku.)

Zgarnęłam całą czwórkę wszarzy do domu, zamknęłam drzwi i napisałam do Osobistego:  "Psy znowu zwiały. Zamknęłam je w domu. Po powrocie z pracy udaję, że nic nie widzę i loguję się na górze z kotami. Ty sprzątasz szczocha."
W odpowiedzi otrzymałam urocze: "Przygotuj mi chociaż mopa. Buziole."

Psy były grzeczne. 
Szczocha nie zastałam.
Ubolewam.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wieczornie...

-
  Nastaje późny wieczór. Czas na spanko. Psy moszczą się ma fotelach, kanapie, legowiskach, łotewer. Koty rozkładają się w różnych miejscach, gdzie im akurat wygodnie - kanapy, fotele, łózka, łotewer. Dom cichnie, światła gasną, żywy inwentarz rozkosznie pochrapuje - warunki idealne do wejścia w fazę REM, co z reguły jednak zajmuje mi trochę czasu. A w godzinach 5-7 rano, gdy NAJLEPIEJ MI SIĘ ŚPI, ma miejsce KOCI-MIAUWA-ARMAGEDON. Totalna rozpierducha. To, zdaniem tych małpiszonów, jest idealny czas na: - naparzanie się po pyskach, - głośne dyskusje o tym, kto jest tu wyżej w hierarchii i dlaczego, - tłumną integrację przy kuwetach, bo AKURAT wszystkim się zachciało jednocześnie (szuuu.... szuuuuuu... szuuuuuuu.... wykopaliska żwirkowe wcale się nie niosą po całym strychu nad moją głową, nic a nic...), - koci pociąg przejeżdżający mi po głowie, żołądku i nerach. Dodatkowe atrakcje to: - "Chooo... Sprawdzimy, czy ten kubek, gdy się go trąci łapą, spadnie" (owszem, spadnie), - ...
Czytaj więcej

Wyszłam za mąż, zaraz wracam

-
 Długo, bardzo długo mnie nie było.  Wiem. Sporo się w moim życiu wydarzyło od tego czasu i musiałam kompleksowo przearanżować swoje życie. Choć wiele się w nim nie zmieniło. Po raz drugi w życiu powiedziałam TAK, choć zarzekała się żaba błota... Ale przeszło mi jakoś przez usta, choć po długich rozważaniach. Nie usuwałam tego bloga, bo czułam, że jednak chcę tu wrócić. I wróciłam. Nie wiem, czy na dobre, czy tylko na chwilę.
Czytaj więcej

Iwa...

-
 Poprzestawiało się trochę w moim psio-kocim towarzystwie. Po śmierci Bakiego, którą odchorowałam okrutnie, musiało minąć kilka miesięcy, zanim dom u mnie znalazł Berg - młody pies w typie labradora, który pierwsze swoje 1,5 roku życia spędził na łańcuchu, głodzony i bity. Został przyprowadzony do lecznicy w celu uśpienia, bowiem dotkliwie pogryzł "opiekuna", rzuciwszy się mu do gardła. Animalsi go uratowali i wyszarpałam go z klatki gminnej w Sandomierzu, nie bacząc na koszty. Pracuję z nim aktualnie i jest coraz lepiej - to młody pies. Kocha mnie bezgranicznie, choć napady agresji miewa - wobec innych psów. Swojego stada nie tyka. Swoje stado lubi. Odeszła też moja Iwa, moja najstarsza kotka mco. Dziś mogę w miarę spokojnie o tym napisać, choć emocje we mnie nadal silne. Nie będę się wgłębiać w historię choroby Iwci -leczyłam u niej ropień, który pojawił się praktycznie z dnia na dzień. Na antybiotyk zareagowała super, ale myślę, że pokonała ją sepsa... Byłyśmy umówione na ...
Czytaj więcej