Ósemka umarła w międzynarodowy dzień kota

-

Zaniedbałam błoga. Wiem. Nie wiem, dlaczego. Może dlatego, że jakiś czas temu spotkała mnie tu ogromna przykrość. Może dlatego, że ostatnio zbyt wiele się działo. Może dlatego, że zwatpilam w siebie i we wszystko co robię dla swoich zwierzaków, że zbyt wiele wzięłam na swoje barki.

Rozważałam usunięcie tej strony. Nadal rozważam. Ale postanowiłam dać sobie jeszcze chwilę na podjęcie decyzji. Bo jednak trochę szkoda...

Rude trojaczki mają się świetnie. Rozrabiają, jak to kociaki. Ryszard trzyma się Mai i zdarza mu się jeszcze do niej dossać, maminsyn. Romuald upodobał sobie Kuzco, największą mameję w stadzie. Rajmund zawarł sztamę z Florem, największym zakapiorem na dzielni. Nie wiem, który z nich trzech jest najbardziej skazany na sukces...

Mojej małej pingwince, Ósemce, stanęły nerki. Po prostu się wyłączyły i przestały działać. Odeszła w moich ramionach, przytulona i kochana do końca. Dołączyła do Maniutka, Mikusia, Rudiego i Larci, którzy na pewno otoczą ją opieką, dopóki się nie pojawię.

Jestem zdruzgotana. Płaczę. Wyję. Nie otrząsnęłam się jeszcze z ostatniej żałoby. Życie wali we mnie piorunami jak w stary dąb, który jednak nadal się trzyma. Bo musi. Dla reszty moich ukochanych zwierzaków.

Nie mogę popaść w czarną rozpacz, bo one mi na to nie pozwolą. Marynia złapała infekcję. Podaję syrop działający przeciwzapalnie i antybiotyk. Dziewczyna ma chwilowy szlaban na bieganie po ogrodzie, wychodzi tylko na chwilę - na smyczce. Ma demencję i czasem mnie nie poznaje, więc nie reaguje na moje wołania. A na zewnątrz jeszcze chłodno ... Zaopatrzylam się juz w suplement dla staruszków, wspomagający pracę serca i mózgu, ale zacznę go podawać po zakończeniu kuracji antybiotykowej. Nie chcę jej stresować podawaniem tylu leków naraz.

Tyle na dziś ode mnie.

Smutno i chaotycznie. 

Czekam, aż zaświeci w końcu słońce. 


Komentarze

  1. Anonimowy21 lutego 2022 00:39

    Bardzo mi przykro, wspolczuje Ci strasznie. Czytalam Twojego bloga jeszcze na bloxie i pamietam, jak do Ciebie trafila, malutka i zahukana. Wiem, ze to mala pociecha, ale zawsze jakas: miala u Ciebie najlesze z mozliwego zycie, ten czas, ktory zostal jej dany.
    Chcialabym, zebys dalej pisala bloga, bo chetnie czytam, co Twojej kociej ferajny (oczywiscie oprocz takich smutnych wpisow).
    No i jak nowe lokum, juz sie zadomowilas? Pamietam wahania, stres przy remoncie, przeciaganie sie go, mieszkanie tymczasowe, mam nadzieje, ze bylo warto!
    Jestes wspanialym czlowiekiem, podziwiam Cie za to, co robisz dla
    zwierzat:)
    A slonce zaswieci na pewno, juz niedlugo wiosna:)
    Tessa

    OdpowiedzUsuń
  2. niutax21 lutego 2022 09:23

    Dziękuję.

    OdpowiedzUsuń
  3. Atuna19 kwietnia 2022 10:14

    Bardzo to przykre, ale przecież zostaną na zawsze w pamięci i wspomnieniach. Ja co prawda ryczę na każde wspomnienie, mimo upływu wielu lat w niektórych przypadkach, ale takie to życie już jest. Życzę dużo zdrowia i radości mimo wszystko.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Muszę się wygadać, cholera jasna... (będę przeklinać)

-
 Przyszłam wczoraj tak zrąbana z pracy, że wieczorem wypuściłam psy, poczekałam, aż wrócą i poszłam spać o dziewiętnastej. Co było do przewidzenia, obudziłam się w środku nocy. Odczytałam wiadomość od córki z sąsiadów z zapytaniem, czy jest u mnie ich sunia. (W mroźne noce zabierałam malutką Sonię do siebie na noc, bo u siebie nie miała wstępu do domu. :( . Moje suki od jakiegoś czasu próbowały ją atakować, więc instalowałam małą w zamkniętym pokoju, a rano wypuszczałam. Ona nigdy sama nie weszła na posesję, gdy moje psy były na zewnątrz.) Zasnęłam ponownie, a rano odpowiedziałam na wiadomość pytaniem, czy Sonia się odnalazła. Niestety nie wróciła do domu i po powrocie sąsiada z pracy mieli wyruszyć na poszukiwania. Postanowiłam rozejrzeć się po okolicy wcześniej, jako że dziewczynka zapłakana, a ja jestem również bardzo emocjonalnie związana z Sonią. Znalazłam ją... Leżącą w moim ogrodzie... Martwą... Podobno w nocy już debile walili petardami. Nie słyszałam, spałam... Może samochód j
Czytaj więcej

Leon

-
Koty są symbolem gracji. Poruszają się z dystynkcją, zwinnie i niemal bezszelestnie, jak na prawdziwe drapieżniki przystało. Leona to jednak nie dotyczy, proszę Państwa. Leon albo ma grację głęboko w łaciatym dupsku, albo po prostu nie wie, że jest kotem. Swoją destrukcyjną działalność Leon rozpoczął jeszcze małym siusiumajtkiem będąc. (Tu muszę pozwolić sobie na małą dygresję i zaznaczyć, że określenie "siusiumajtek" nie znalazło się tu przypadkowo, BYNAJMNIEJ. Na szczęście z wiekiem mu przeszło.) Gdzie Leon się nie pojawił, siał zamęt i zniszczenie. Mam w domu kota z darem telekinezy - sprawiał, że wszystko lewitowało: kubki, doniczki, a nawet karnisze. Teraz, gdy tyłek mu urósł, a zawartość Leona w Leonie kilkukrotnie zwiększyła objętość (i wagę), postanowił ograniczyć się do bycia kotem niskopiennym. Nie bez znaczenia jest tu fakt spierniczenia się z karnisza centralnie na papę, w związku z czym Leon doszedł do wniosku, że zasłony lepiej omijać szerokim łukiem. Przechodzą
Czytaj więcej

Sezon wakacyjny :)

-
  Mam od piątku na stanie pięć i pół psa. Te nadprogramowe półtora to Ares i Sonia. Sąsiedzi wyjechali. Jest lekkie kongo, gdyż: - Ares usilnie próbuje zachęcać Bakiego do wspólnej zabawy, ale Baki jest już seniorem, więc muszę pilnować, żeby młody go nie męczył; - moje suki KK cyklicznie organizują łowy na Sonię, więc tego małego kurdupla też wiecznie muszę mieć na oku; - no i koty mają tygodniowy szlaban na parter i muszę pamiętać o zamykaniu drzwi na schodach - nie o koty się martwię, a o fakt, że ewentualna ich konfrontacja z Aresem skończyłaby się carpaccio z psininy. Także 3 x MUSZĘ. Ale ogarniam. (Za to mój odkurzacz spakował neseser oraz bagaż podręczny i oświadczył, że nie taka była umowa, że on to pie...oli i leci na urlop na Ibizę.)
Czytaj więcej