Egzekucja na Biskupiej Górce - rok 1946

-
Jest taki skrót z gdańskiego Chełmu do miejsca, gdzie obecnie mieszkam. Skrót prowadzi przez Biskupią Górkę, ulicą Pohulanka.

Zaraz po wojnie publicznie stracono tam zbrodniarzy z obozu koncentracyjnego w Stutthof. To było wielkie wydarzenie w mieście. Zorganizowano z tej okazji festyn, taki, wiecie, z wiatraczkami na druciku, lodami i watą cukrową. Na widowisko tłumnie zjawiły się całe rodziny z dziećmi - w sumie kilkaset tysięcy osób.
Powieszono tam wówczas - ku uciesze gawiedzi - jedenaście osób. Jeden ze skazańców dusił się na szubienicy około dwudziestu minut.

Nie oceniam gapiów. To był inny czas, inne realia... Ludzie byli poranieni wojną, w żałobie,  rozżaleni, żądni zemsty... Nie oceniam.

Chciałam tylko podzielić się swoimi odczuciami na temat tego miejsca.
Od tamtych wydarzeń nic się tam nie zmieniło. Ten sam gęsty lasek... Ta sama ulica, prowadząca przez ów lasek, niezmieniona, ciemna, pełna ostrych zakrętów, wyłożona tzw. "kocimi łbami"...
I powiem Wam, że - mimo iż do zjawisk paranormalnych jestem nastawiona raczej sceptycznie - jadąc Pohulanką mam gęsią skórkę. Tam panuje niesamowicie zła energia - atmosfera jest tak gęsta, że można ją kroić nożem...
Cały przejazd Pohulanką dłuży się niemiłosiernie - mimo, że dystans jest stosunkowo krótki, przez wspomniane "kocie łby" maksymalna prędkość do osiągnięcia to jakieś 30 km na godzinę. Zawsze oddycham z ulgą w momencie, gdy stamtąd wyjeżdżam.

Gdyby ktoś z Was chciałby poczytać o tych wydarzeniach, wystarczy podać tytuł niniejszego posta wujkowi google.

Tak, właśnie wracałam do domu Pohulanką...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Muszę się wygadać, cholera jasna... (będę przeklinać)

-
 Przyszłam wczoraj tak zrąbana z pracy, że wieczorem wypuściłam psy, poczekałam, aż wrócą i poszłam spać o dziewiętnastej. Co było do przewidzenia, obudziłam się w środku nocy. Odczytałam wiadomość od córki z sąsiadów z zapytaniem, czy jest u mnie ich sunia. (W mroźne noce zabierałam malutką Sonię do siebie na noc, bo u siebie nie miała wstępu do domu. :( . Moje suki od jakiegoś czasu próbowały ją atakować, więc instalowałam małą w zamkniętym pokoju, a rano wypuszczałam. Ona nigdy sama nie weszła na posesję, gdy moje psy były na zewnątrz.) Zasnęłam ponownie, a rano odpowiedziałam na wiadomość pytaniem, czy Sonia się odnalazła. Niestety nie wróciła do domu i po powrocie sąsiada z pracy mieli wyruszyć na poszukiwania. Postanowiłam rozejrzeć się po okolicy wcześniej, jako że dziewczynka zapłakana, a ja jestem również bardzo emocjonalnie związana z Sonią. Znalazłam ją... Leżącą w moim ogrodzie... Martwą... Podobno w nocy już debile walili petardami. Nie słyszałam, spałam... Może samochód j
Czytaj więcej

Leon

-
Koty są symbolem gracji. Poruszają się z dystynkcją, zwinnie i niemal bezszelestnie, jak na prawdziwe drapieżniki przystało. Leona to jednak nie dotyczy, proszę Państwa. Leon albo ma grację głęboko w łaciatym dupsku, albo po prostu nie wie, że jest kotem. Swoją destrukcyjną działalność Leon rozpoczął jeszcze małym siusiumajtkiem będąc. (Tu muszę pozwolić sobie na małą dygresję i zaznaczyć, że określenie "siusiumajtek" nie znalazło się tu przypadkowo, BYNAJMNIEJ. Na szczęście z wiekiem mu przeszło.) Gdzie Leon się nie pojawił, siał zamęt i zniszczenie. Mam w domu kota z darem telekinezy - sprawiał, że wszystko lewitowało: kubki, doniczki, a nawet karnisze. Teraz, gdy tyłek mu urósł, a zawartość Leona w Leonie kilkukrotnie zwiększyła objętość (i wagę), postanowił ograniczyć się do bycia kotem niskopiennym. Nie bez znaczenia jest tu fakt spierniczenia się z karnisza centralnie na papę, w związku z czym Leon doszedł do wniosku, że zasłony lepiej omijać szerokim łukiem. Przechodzą
Czytaj więcej

Sezon wakacyjny :)

-
  Mam od piątku na stanie pięć i pół psa. Te nadprogramowe półtora to Ares i Sonia. Sąsiedzi wyjechali. Jest lekkie kongo, gdyż: - Ares usilnie próbuje zachęcać Bakiego do wspólnej zabawy, ale Baki jest już seniorem, więc muszę pilnować, żeby młody go nie męczył; - moje suki KK cyklicznie organizują łowy na Sonię, więc tego małego kurdupla też wiecznie muszę mieć na oku; - no i koty mają tygodniowy szlaban na parter i muszę pamiętać o zamykaniu drzwi na schodach - nie o koty się martwię, a o fakt, że ewentualna ich konfrontacja z Aresem skończyłaby się carpaccio z psininy. Także 3 x MUSZĘ. Ale ogarniam. (Za to mój odkurzacz spakował neseser oraz bagaż podręczny i oświadczył, że nie taka była umowa, że on to pie...oli i leci na urlop na Ibizę.)
Czytaj więcej