W nocy z 29 na 30 lipca umarła Lara...

-

Właściwie odeszła w moje imieniny. Taki prezent od losu dostałam...

Zdiagnozowano u niej guz, który uciskał dwunastnicę i nerwy miednicy. W trakcie badania usg Larcia była pogodną, głośno mruczącą dziewczyną, jak zawsze. Wyznaczono termin zabiegu.

Zaledwie dwa dni po badaniu skurwiel zaczął bardzo szybko rosnąć i praktycznie zatkał jelito. Termin zabiegu przyspieszono na cito. Lara cały dzień przed była stabilizowana w lecznicy onkologicznej. Na noc zabrałam ją do domu z zapasem narkotyków, które miały uśmierzyć ból.
30 lipca w samo południe moja mała dziewczynka miała mieć operację ratującą życie.
Nie dała rady.
Umarła przy mnie.
W domu.
Cichutko.

Minął prawie miesiąc, a ja nadal nie jestem w stanie wyciągnąć z samochodu transportera, w którym wiozłam jej ciałko do krematorium.

Lara wróciła do domu.
W ślad za Rudolfem.
Są teraz obok siebie - na tym świecie i na tamtym.

Myślałam, że jako tako się pozbierałam...
Jednak łzy kapią mi na klawiaturę.
Tak bardzo mi brakuje tego uroczego traktorka...

Bardzo zły rok mam i na bardziej humorystyczne treści z mojej strony przyjdzie jeszcze trochę poczekać.
Marzena, przepraszam.
Ogarnę się.

Komentarze

  1. Anonimowy27 sierpnia 2021 04:43

    Placz mocno i wtedy, kiedy Ci przyjdzie na to ochota. To ukaja dusze I pomaga ukolysac sie w uzdrawiajacy sen. Daj sobie czas na smutek. Wez lampke wina, obloz sie rezydentami I przywolaj dobre chwile. Juz ci kiedys pisalam, ze, to jeden z wiekszych bledow tzw. Stworcy, ze nasi podopieczni zyja tak krotko. I dlatego popatrz na reszte towarzystwa – dla nich jestes na tym krotkim odcinku najwazniejsza!
    Tez juz dwa razy przezylam I niedawo sie otarlam. Chili (12 lat) miala przed niec. 2 miesiacami zapalenie narzadow rodnych. Operacja, poszlo dobrze ale to juz nie jest ten sam pies I celebruje teraz kazdy dzien z nia.
    Nie wiem skad Ci przyszlo do glowy mnie przepraszac, zapomnij, przeciez nie jestem nastawiona tylko na rozweselanie. Dochodz do siebie – a jak bedziesz gotowa, to wymienimy ogrodkowe doswiadczenia :o)
    Bardzo mocne usciski I glaski dla gromadki – szczegolnie dla Marysi – takie starsze dziewczynki bardzo mnie poruszaja.
    Serdecznosci
    Marzena

    OdpowiedzUsuń
  2. mp27 sierpnia 2021 05:12

    Współczuję, bardzo. Mam za sobą też kilka pożegnań, wiem, że dałam swoim zwierzakom tyle miłości, ile mogłam , a pożegnałam je , zanim cierpienie nie stało się nie do zniesienia - i dla nich, i dla mnie. Tęsknię i kocham nadal te, które są przy mnie, i te, które odeszły.
    Pocieszeniem jest dla mnie myśl, że tyle jest biedy i nieszczęścia na świecie, że moje wykochane zwierzaki swoim odejściem robiły miejsce dla następnych.
    Jeśli nadejdzie taka chwila dla Ciebie, że będziesz chciała dać szczęście następnym znajdom, to może zajrzysz na blog Psa w swetrze ?

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Muszę się wygadać, cholera jasna... (będę przeklinać)

-
 Przyszłam wczoraj tak zrąbana z pracy, że wieczorem wypuściłam psy, poczekałam, aż wrócą i poszłam spać o dziewiętnastej. Co było do przewidzenia, obudziłam się w środku nocy. Odczytałam wiadomość od córki z sąsiadów z zapytaniem, czy jest u mnie ich sunia. (W mroźne noce zabierałam malutką Sonię do siebie na noc, bo u siebie nie miała wstępu do domu. :( . Moje suki od jakiegoś czasu próbowały ją atakować, więc instalowałam małą w zamkniętym pokoju, a rano wypuszczałam. Ona nigdy sama nie weszła na posesję, gdy moje psy były na zewnątrz.) Zasnęłam ponownie, a rano odpowiedziałam na wiadomość pytaniem, czy Sonia się odnalazła. Niestety nie wróciła do domu i po powrocie sąsiada z pracy mieli wyruszyć na poszukiwania. Postanowiłam rozejrzeć się po okolicy wcześniej, jako że dziewczynka zapłakana, a ja jestem również bardzo emocjonalnie związana z Sonią. Znalazłam ją... Leżącą w moim ogrodzie... Martwą... Podobno w nocy już debile walili petardami. Nie słyszałam, spałam... Może samochód j
Czytaj więcej

Leon

-
Koty są symbolem gracji. Poruszają się z dystynkcją, zwinnie i niemal bezszelestnie, jak na prawdziwe drapieżniki przystało. Leona to jednak nie dotyczy, proszę Państwa. Leon albo ma grację głęboko w łaciatym dupsku, albo po prostu nie wie, że jest kotem. Swoją destrukcyjną działalność Leon rozpoczął jeszcze małym siusiumajtkiem będąc. (Tu muszę pozwolić sobie na małą dygresję i zaznaczyć, że określenie "siusiumajtek" nie znalazło się tu przypadkowo, BYNAJMNIEJ. Na szczęście z wiekiem mu przeszło.) Gdzie Leon się nie pojawił, siał zamęt i zniszczenie. Mam w domu kota z darem telekinezy - sprawiał, że wszystko lewitowało: kubki, doniczki, a nawet karnisze. Teraz, gdy tyłek mu urósł, a zawartość Leona w Leonie kilkukrotnie zwiększyła objętość (i wagę), postanowił ograniczyć się do bycia kotem niskopiennym. Nie bez znaczenia jest tu fakt spierniczenia się z karnisza centralnie na papę, w związku z czym Leon doszedł do wniosku, że zasłony lepiej omijać szerokim łukiem. Przechodzą
Czytaj więcej

Sezon wakacyjny :)

-
  Mam od piątku na stanie pięć i pół psa. Te nadprogramowe półtora to Ares i Sonia. Sąsiedzi wyjechali. Jest lekkie kongo, gdyż: - Ares usilnie próbuje zachęcać Bakiego do wspólnej zabawy, ale Baki jest już seniorem, więc muszę pilnować, żeby młody go nie męczył; - moje suki KK cyklicznie organizują łowy na Sonię, więc tego małego kurdupla też wiecznie muszę mieć na oku; - no i koty mają tygodniowy szlaban na parter i muszę pamiętać o zamykaniu drzwi na schodach - nie o koty się martwię, a o fakt, że ewentualna ich konfrontacja z Aresem skończyłaby się carpaccio z psininy. Także 3 x MUSZĘ. Ale ogarniam. (Za to mój odkurzacz spakował neseser oraz bagaż podręczny i oświadczył, że nie taka była umowa, że on to pie...oli i leci na urlop na Ibizę.)
Czytaj więcej