Przypętało się do mnie choróbsko

Nic poważnego, ofkors. Po prostu w ostatnią sobotę postanowiłam umyć okna.
Płyn nieco przymarzał, co mnie oburzyło - w końcu były dwa stopnie na plusie.
Mój organizm uznał natomiast, że nie były to tropiki.

W poniedziałek oczywiście bohatersko stawiłam się w robocie na siódmą, z zapasem chusteczek i aspiryny. Moja szefowa jednak, zobaczywszy mnie, złapała się za głowę i kazała natychmiast wypierniczać do lekarza.

Siedzę zatem na L4 i co chwila odbieram telefony z pracy: A jak mam zrobić to?... A jak mam zrobić siamto?... A gdzie znajdę pierdylianto?...

I tak o.

Co z tego, że gdy wrócę do roboty, to budynek będzie nadal stał, nie zawaliwszy się na skutek mojej nieoczekiwanej absencji?...
(Ostatnie moje zwolnienie lekarskie kojarzę jakoś tak w roku 2017...)

Z drugiej strony ten nieoczekiwany oddech wolności przed świętami zrobił mi mega dobrze. Zwolniłam. Złapałam oddech.
Wyszłam dziś na ostatni wieczorny spacer z psami i wiecie co?... Obejrzałam się, spojrzałam na mój dom i pomyślałam sobie: Kurczę, warto marzyć. Wybudowałam fantastyczną chałupę, z masą miejsca, gdzie jest mój pokój, psi pokój, koci pokój i jeszcze dużo, dużo miejsca, gdzie mieszkają szczęśliwe zwierzęta i gdzie stopniowo stwarzam klimat.

Jestem szczęśliwa. :)