Misia...

-

 W czwartek, gdy wróciłam z pracy, przybiegł do mnie synek sąsiada:

- Proszę pani, proszę pani! Misia umarła!
Misia, fajniutka suńka, starowinka, spędziła z nami dwa tygodnie w ostatnie wakacje, kiedy sąsiedzi wyjechali. Myślę, że to był dla niej najfajniejszy czas w życiu. Misia u siebie nie miała wstępu do domu - gdy tu zamieszkałam, miała budę i łańcuch. Wierciłam sąsiadom dziurę w brzuchu tak długo, aż sunia otrzymała wolność na posesji. A i tak notorycznie wiała przez dziurę w płocie i lądowała w moim ogrodzie.
U mnie zaznała ciepła psiej poduchy, wypełnionej pierzem, i dowiedziała się, jak to jest przespać się na kanapie. Gdy zaciekawiona unosiła uszy, wyglądała trochę, jak słonik Dumbo. Przemiłe stworzenie.
A teraz odeszła.
- Proszę pani, tata ją pochowa pod budą. Żeby została w swoim domku. Sonia bardzo tęskni...
Młodego utuliłam i pocieszyłam. Poszłam do domu, bardzo zgaszona. Spojrzałam z okna na Misiową pustą budę. Dwa metry od budy leżała sterta folii...
Dziś zerwał się wiatr. Folia odfrunęła. Patrzę i oczom nie wierzę... W tym miejscu leży ciało Misi. Od dwóch dni... Oczy robią mi się mokre, narasta we mnie bezsilna rozpacz i potężny wkrów... Jak można tak postępować z ciałem psa, który był wierny i kochał kilkanaście lat? No jak?...
Rozumiem, ziemia zmarznięta, ciężko kopać... Ale jest tyle innych opcji. Jest krematorium - z jeszcze ciepłym ciałem Rudolfa jechałam tam, zalana łzami... Bo był moim ukochanym sierściuchem, pocieszycielem w trudnych chwilach, najlepszym przyjacielem, członkiem rodziny...
Jeśli ktoś ma wywalone na zwłoki zwierzaka, z którym spędził kilkanaście lat, lepsza jest utylizacja za małe pieniądze, niż pozostawienie ciała na środku ogrodu, przed swoimi oknami, na które patrzą dzieciaki i cierpią. Ja pierd...
Po paru godzinach Misia została ponownie przykryta. Ale ja mam świadomość, że ona tam leży i jest mi cholernie przykro. Wiem, że jej jest już wszystko jedno, nie cierpi, nie marznie... Jednak za każdym razem, gdy spojrzę na tą cholerną folię, chce mi się płakać.
Jestem nadwrażliwa, wiem. Przez tę cechę mam przerypane przez całe życie.
Lubię to!
Komentarz
Udostępnij

Komentarze

  1. tezMonika4 kwietnia 2023 02:17

    Nie masz absolutnie przerypane! To oni maja przerypane nawet o tym nie wiedzac.... Cisnie mi sie epitet nie do druku. Kiedys w lepszym swiecie spotka ich za to sprawiedliwosc. a Ciebie - nagroda. Ja w to wierze!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Muszę się wygadać, cholera jasna... (będę przeklinać)

-
 Przyszłam wczoraj tak zrąbana z pracy, że wieczorem wypuściłam psy, poczekałam, aż wrócą i poszłam spać o dziewiętnastej. Co było do przewidzenia, obudziłam się w środku nocy. Odczytałam wiadomość od córki z sąsiadów z zapytaniem, czy jest u mnie ich sunia. (W mroźne noce zabierałam malutką Sonię do siebie na noc, bo u siebie nie miała wstępu do domu. :( . Moje suki od jakiegoś czasu próbowały ją atakować, więc instalowałam małą w zamkniętym pokoju, a rano wypuszczałam. Ona nigdy sama nie weszła na posesję, gdy moje psy były na zewnątrz.) Zasnęłam ponownie, a rano odpowiedziałam na wiadomość pytaniem, czy Sonia się odnalazła. Niestety nie wróciła do domu i po powrocie sąsiada z pracy mieli wyruszyć na poszukiwania. Postanowiłam rozejrzeć się po okolicy wcześniej, jako że dziewczynka zapłakana, a ja jestem również bardzo emocjonalnie związana z Sonią. Znalazłam ją... Leżącą w moim ogrodzie... Martwą... Podobno w nocy już debile walili petardami. Nie słyszałam, spałam... Może samochód j
Czytaj więcej

Leon

-
Koty są symbolem gracji. Poruszają się z dystynkcją, zwinnie i niemal bezszelestnie, jak na prawdziwe drapieżniki przystało. Leona to jednak nie dotyczy, proszę Państwa. Leon albo ma grację głęboko w łaciatym dupsku, albo po prostu nie wie, że jest kotem. Swoją destrukcyjną działalność Leon rozpoczął jeszcze małym siusiumajtkiem będąc. (Tu muszę pozwolić sobie na małą dygresję i zaznaczyć, że określenie "siusiumajtek" nie znalazło się tu przypadkowo, BYNAJMNIEJ. Na szczęście z wiekiem mu przeszło.) Gdzie Leon się nie pojawił, siał zamęt i zniszczenie. Mam w domu kota z darem telekinezy - sprawiał, że wszystko lewitowało: kubki, doniczki, a nawet karnisze. Teraz, gdy tyłek mu urósł, a zawartość Leona w Leonie kilkukrotnie zwiększyła objętość (i wagę), postanowił ograniczyć się do bycia kotem niskopiennym. Nie bez znaczenia jest tu fakt spierniczenia się z karnisza centralnie na papę, w związku z czym Leon doszedł do wniosku, że zasłony lepiej omijać szerokim łukiem. Przechodzą
Czytaj więcej

Sezon wakacyjny :)

-
  Mam od piątku na stanie pięć i pół psa. Te nadprogramowe półtora to Ares i Sonia. Sąsiedzi wyjechali. Jest lekkie kongo, gdyż: - Ares usilnie próbuje zachęcać Bakiego do wspólnej zabawy, ale Baki jest już seniorem, więc muszę pilnować, żeby młody go nie męczył; - moje suki KK cyklicznie organizują łowy na Sonię, więc tego małego kurdupla też wiecznie muszę mieć na oku; - no i koty mają tygodniowy szlaban na parter i muszę pamiętać o zamykaniu drzwi na schodach - nie o koty się martwię, a o fakt, że ewentualna ich konfrontacja z Aresem skończyłaby się carpaccio z psininy. Także 3 x MUSZĘ. Ale ogarniam. (Za to mój odkurzacz spakował neseser oraz bagaż podręczny i oświadczył, że nie taka była umowa, że on to pie...oli i leci na urlop na Ibizę.)
Czytaj więcej